Kisah-kisah yang unik

Kemerdekaan (N/81915585/2017) Ing kampungku diadakna lomba-lomba kanggo mengeti Kemerdekaan Indonesia lan pahlawan sing gugur ngadepi penjajah. Lomba-lomba kuwi dilaksanakake 5 dina, yaiku tanggal 10 nganti 15 Agustus. Tanggal 10 Agustus ana lomba balap karung. Anak-anak, remaja, ibu-ibu, lan bapak-bapak kabeh melu lomba kuwi. Acara iki meriah banget amarga akeh sing lugur, ana sing kate menang tapi karunge copot, lan liya-liyane. Lomba keloro tanggal 11 Agustus, yaiku lomba mangan kerupuk lan pecah balon. Lomba pecah balon kuwi seru banget. Kula melu pisan lomba iki, salatar teles kabeh, sakawak teles kabeh. Masio adem, tapi kabeh tetep melu lomba iki karo semangat. Ben menang lomba mangan kerupuk, aja nedha wiwit enjing ben luwe banget lan kerupuke cepet entek. Tanggal 13 Agustus lomba balap kelereng lan gantung topi. Tanggal 14 Agustus lomba adzan. Lan tanggal 15 Agustus lomba tangkep welut. Kabeh melu lomba dengan semangat untuk mengenang jasa para pahlawan. Kita  kudu sayang

Aku ora Dhewean (MGMS/81715570/2017) Jenengku Gito. Aku arek SMP. Gelek disangka arek SMA. Aku budhal sekolah diterno karo bapakku lan mulih numpak angkot (mikrolet). Aku numpak angkot jurusan LG. Dadi aku kudu mlaku ngiwati Taman Slamet disik. Aku ora numpak ADL utawa AL amarga ngancani kancaku liwat Taman Slamet. Kamis kepungkur, aku ngenteni kancaku. Tibake kancaku ora ana. Nanging aku tetep liwat Taman Slamet lan numpak LG, amarga wes kebiasaan. Aku mlaku nang Jl. Kawi ngliwati Taman Slamet. Aku ngrasa ana sing ngancani aku. Nanging duduk kancaku. Aku wes keweden awale. Jebule aku dikancani mbakku. Sawise iku aku nemu angkot LG lan numpak angkot iku. Aku lebih milih numpak LG amarga dalane luwih ruwet. Dadi aku bisa  menikmati perjalanan . Selain iku, LG iku sepi, dadi loggar, ora desek-desekan. Sekitar jam setengah lima kurang aku sampek terminal. Aku numpak ojek nang omahku. Regane jek ora larang, 8000 ae cukup. Aku njupuk kunci, terus mlebu nang omah. Aku langsung ganti lan

Impianku.. (MCA/81515558/2017) Halo. Kenalno jenengku Sita Aprilia. Saiki aku sekolah ing SMA 1 Pati. Ndek kene aku kate cerita tentang impianku sing kate dadi dokter. Dokter kuwi cita-cita sing mulyo. Tekan SMP aku wes pengen dadi dokter anak. Nanging karo wong tuwaku ora oleh amarga dadi dokter kuwi ora gampang. Dadi dokter kuwi mbutuhake wragat sing akeh, lan kudu nduweni tanggung jawab sing gedhe. Amarga iku wong tuwaku ora ndukung aku dadi dokter. Tapi aku kepingin. Saiki aku wes SMA, aku njaluk jurusan IPA cek iso ngeraih cita-citaku. Masio wong tuwaku ngelarang, aku tetep semangat. Merga engkook wong tuwaku mesti sadar. Sawise lulus SMA aku kate ngomong apik-apik marang wog tuwaku tentang cita-citaku kuwi. Lomba 17 Agustus (MRHP/81615559/2017) Dina iki, tanggal 16 Agustus, ing kampungku ana lomba 17-an. Ana bocah telu sing semangat tenan melu, yaiku Tono, Agus, lan Doni. Bocah kuwi seneng banget melu lomba-lomba. Saking semangate, bocah 3 kuwi teka nanging lapangan isih sepi

Tukaran karo Sahabat (JPA/81215529/2017) Sawijining dina, Putri lan Arestu mlaku bareng. Arek loro kuwi awale ora kenal awal mulane arek iku kenal amarga sakelas. Arek loro iku kaya awak lan buntut, nang ndi-nang ndi mesti bareng. Putri iku senengane nyanyi lan Arestu senengane nari. Putri biasane ngamukan gegara digarai arek-arek. Sawijining dina arek loro iku diundang ing sawijining acara, tapi Putri gak iso teka. “Spurane, Ar. Aku ra iso teka mergane ra oleh melok,” tuture Putri. “Loh, yo apa seh, Tri. Awakmu ko wes janji karo aku,” jawabe Arestu. Wiwit kedadean iku, arek loro kuwi satru lan ora kancaan maneh, kaya ra tau kenal. Arek loro iku padha kangen. Kangen dheweke kek biyen sing nang ndi-nang ndi bareng. “Ar, aku pengen awake kaya biyen maneh, sing nang ndi-nang ndi bareng,” suwarane Putri ngomong lansung nang Arestu. “ iyo, Tri. Sepurane aku wingi ko wes ngamuk karo awakmu,” jawabe Arestu. Wiwit iku Putri lan Arestu kancaan maneh lan kaya awak karo buntut maneh. Khuta Ma